Między Cuzco a Titicaca
Wiele osób podróżujących po Peru pokonuje trasą między Cuzco a położonym nad jeziorem Titicaca Puno. Na tej trasie kursują autobusy turystyczne, zatrzymujące się po drodze w najciekawszych miejscach. Taka podróż pozwala łatwo zwiedzić bardzo atrakcyjne zabytki, do których trudno jest dotrzeć w inny sposób. Pierwszym przystankiem jest wspaniale ozdobiony kościół w Andahuaylillas, ze względu na piękne freski wykonane przez miejscowych artystów bywa nazywany Kaplicą Sykstyńską Ameryki Południowej. Dalej trasa obejmuje zwiedzanie Raqchi z imponującą świątynią Wirakoczy. Ostatnim dłuższym przystankiem jest Pucara, senne miasteczko z kolonialnym kościołem, znane w całym Peru z wyrobu glinianych figur wołów, będących symbolem pomyślności. Na całej trasie dodatek stanowią widoki ośnieżonych szczytów Andów, pastwisk z alpakami i małe, górskie wioski i osiedla.
Andahuaylillas
Do Andahuaylillas przyjeżdża się ze względu na kościół San Pedro Apóstol. Skromna z zewnątrz świątynia kryje wewnątrz jedne z najlepszych dzieł sztuki andyjskiego baroku. Kościół został postawiony na fundamentach budowli Inków na przełomie XVI i XVII w. Wnętrze zostało ozdobione w 1620 r. przez Luisa de Riaño. Kościół jest często nazywany „Kaplicą Sykstyńską Andów” ze względu na piękno malowideł ściennych. Sanktuarium ma polichromowany sufit w stylu Mudéjar, zbudowany przy użyciu prekolumbijskiej metody budowlanej o nazwie kur-kur, która łączy w sobie trzcinę, słomę i błoto zamiast rzadko na tych wysokościach występującego drewna. Kasetonowy sufit zdobiony motywami kwiatów i owoców jest jednym z najpiękniejszych elementów kościoła. We wnętrzu imponują także polichromie, ściany szczelnie wypełniają pełne symboliki sceny biblijne. Uzupełnieniem są obrazy w stylu szkoły z Cuzco. Ciekawostką jest łuk nad drzwiami baptysterium, na którym umieszczono napis „Chrzczę cię w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen” w językach hiszpańskim, Qechua, Aymara, Puquina oraz po łacinie. Obok kościoła znajduje się niewielkie muzeum andyjskie.
Raqch’i
Położone ok.110 km od Cuzco ruiny w Raqch’i to duże i interesujące stanowisko archeologiczne. Tereny te, zamieszkałe przez ludy Aymara, zostały podbite przez Inków, a ich bóstwo Viracocha włączone do inkaskiego panteonu. W czasach Inków Raqchi było obronną wioską, ważnym punktem w sieci dróg imperium oraz mieściła się tu ogromna świątynia poświęcona bogu Wirakoczy. Do dziś zachowały się fundamenty ponad 200 okrągłych domów, bardzo odmienne od stylu budowli Inków. Budynki te są obecnie poddawane częściowej rekonstrukcji, w przyszłości pozostałości tego osiedla będą wyglądały jeszcze bardziej okazale. Ludy Aymara zostały na tych terenach podbite przez Inków pod koniec XV w. ale zachowały w dużym stopniu odrębność i własne zwyczaje oraz wierzenia.
Najbardziej imponującym zabytkiem w Raqchi jest świątynia poświęcona bogu Wirakocza (hiszp. Viracocha). Według wierzeń Aymarów przyjętych później także przez Inków, był to bóg stwórca świata, nauczyciel, prawodawca, ojciec Słońca i Księżyca. Przedstawiany był pod postacią brodatego, białego człowieka. Świątynia w Raqchi, poświęcona temu bogu, była największym zadaszonym budynkiem w Ameryce prekolumbijskiej. Wielu badaczy zauważyło podobieństwa między legendami o Wirakoczy a azteckim bogiem Quetzalcoatl, wyobrażanym podobnie pod postacią białego, brodatego mężczyzny. Dało to początek wielu spekulacjom o kontaktach Europy i Ameryk długo przed przybyciem Kolumba. W czasie chrystianizacji Wirakocza często utożsamiany był przez miejscowych Indian z Bogiem Ojcem, św. Bartłomiejem lub św. Tomaszem. Zbudowana z kamieni oraz cegły suszonej na słońcu (adobe) świątynia miała prawie 100 m długości i 25 szerokości. Centralna ściana biegnąca wzdłuż świątyni, na której wspierał się dach, miała 18-20 m wysokości. Zachowane pozostałości tej konstrukcji są nadal imponujące.
Dzisiejsze Raqchi to nieduże miasteczko. Centrum zajmuje rynek, na którym sprzedawanie są pamiątki i rękodzieło oraz mały, ale bardzo ładny kościółek. Kościół został zbudowany na skrzyżowaniu dróg Inków, do dziś wokół rynku widoczne są ich kamienne pozostałości. Inkowie stworzyli ogromny system szlaków przecinających całe imperium, liczący około 30 tys. km długości. Inkowie nie używali koła, największym zwierzęciem jucznym była lama. Transport odbywał się przy pomocy tych zwierząt a wiadomości i rozkazy przenosili gońcy, często na ogromne odległości. Oprócz utwardzonych szlaków powstawały co jakiś czas miejsca odpoczynku, zwane tambo, magazyny i strażnice wojskowe. Takim miejscem było właśnie Raqchi, a pozostałości dróg i budynków możemy dziś oglądać i wyobrazić sobie funkcjonowanie imperium Inków.
Informacje praktyczne
Istnieje kilka firm oferujących przejazd z Cuzco do Puno połączony ze zwiedzaniem zabytków po drodze. Ceny są wyższe niż za rejsowy autobus, ale wciąż umiarkowane. Lepsze oferty obejmują wszelkie wstępy, przewodników, personel w autobusie serwuje gorące napoje, po drodze serwowany jest obiad w restauracji. Na pokładzie znajduje się także butla z tlenem, w razie problemów wynikających z przebywania na wysokościach przekraczających 4 000 m n.pm. Dla zdrowych osób taki przejazd nie powinien być obciążający, ale przy przeziębieniu czy innych kłopotach zdrowotnych możliwość udzielenia pomocy na miejscu jest istotna, trasa wiedzie po odludnych terenach. Jest to całodniowa wycieczka, autobusy kursują wahadłowo, więc podróż można odbyć w obydwie strony. Na podobnej trasie kursował także pociąg, ale jest to zdecydowanie droższa opcja niż autobus. Należy pamiętać, że w kościele w Andahuaylillas, jak w większości zabytkowych kościołów w Peru, nie wolno robić zdjęć. Ochrona skrupulatnie egzekwuje ten zakaz.
Pucará
Słowo pucará w języku quechua znaczy forteca, nazwa odnosi się do preinkaskich ruin znajdujących się w pobliżu miasta. Współczesna Pucara to małe miasteczko, położone na wysokości 4000 m n.p.m. najbardziej znane z wyrobu glinianych figurek byków. Figurki te umieszcza się na szczytach domów jako symbol powodzenia. Zwyczaj prawdopodobnie narodził się w tym rejonie, obecnie jest powszechny także w innych częściach Peru, takie figurki można wypatrzeć na szczytach wielu domów w Świętej Dolinie Inków. Byki nie występowały w Ameryce Południowej przed przybyciem Europejczyków, jest to więc stosunkowo nowa tradycja. W czasach Inków zwierzęciem będącym symbolem pomyślności była lama lub alpaka, byk zastąpił te zwierzęta jako symbol szczęścia i dobrobytu po hiszpańskim podboju. W Pucara znajduje się także nieduże muzeum archeologiczne z ciekawą kolekcją rzeźb prekolumbijskich z tych okolic. Iglesia de Santa Isabel de Pucará, najciekawszy zabytek w miateczku, pochodzi z XVIII w. Kościół, zbudowany w stylu mestizo, łączącym architekturę europejską z wpływami andyjskimi, jest bardzo ładny z zewnątrz, natomiast wnętrze pozbawione jest dekoracji.
Zobacz także
Dziękujemy za odwiedziny serwisu. Mamy nadzieję, że znalazłeś tu informacje oraz inspiracje do podróży do wielu wspaniałych miejsc.
Zapraszamy do odwiedzenia serwisu www.portalpodroze.pl gdzie znajdziesz inspiracje i pomysły na nowe wyprawy.