google-site-verification: google7d298e1568d15ffd.html

Jezioro Titicaca

Położone na wysokości 3800 m.n.p.m. jezioro Titicaca jest najwyżej położonym żeglownym i tak dużym jeziorem, długość to 190 km, szerokość dochodzi do 80 km a głębokość sięga 280 m. Woda jest przez cały roki zimna, jej temperatura waha się między 10 a 14 st.C. Obecne jezioro położone na terenie Peru i Boliwii  jest pozostałością śródlądowego morza, pokrywającego miliony lat temu całe Altiplano Andino. 

Największą atrakcją w peruwiańskiej części jeziora są  pływające wyspy Uros. Budowane przez mieszkańców z powiązanych kęp tataraku i zacumowane w płytszych częściach jeziora, pozwalały na budowę niedużych domów i życie na takiej wyspie nawet kilkunastu rodzin wraz z inwentarzem. Obecnie większość mieszkańców przeniosła się na stały ląd, wyspy są przede wszystkim atrakcją turystyczną, dawny styl życia jest odtwarzany dla wycieczek przybywających z Puno.         

Mimo pewnej dzisiejszej kiczowatości wysp Uros, łatwo można sobie wyobrazić, jak przez setki czy tysiące lat wyglądało życie mieszkańców. Miejscowi Indianie mówiący językiem Aymara oraz prezentowany przez nich  folklor jest bardzo malowniczy. W peruwiańskiej części jeziora znajduje się kilka wysp, zamieszkanych przez odmienne grupy etniczne, kultywujące swoje zwyczaje, wyróżniające się oryginalnymi strojami. Jedną z takich wysp jest Taquile, z silną społecznością, która zachowała swoje zwyczaje, odmianę języka Quechua oraz organizację społeczną. Wyspa tradycyjnie podzielona jest na małe okręgi, w których gospodaruje wspólnie kilka czy kilkanaście rodzin. Prowadzą razem restauracje czy sklepy, solidarnie dzieląc się zarobkami. Członkowie takiej grupy wywarzają na przykład tradycyjne elementy stroju z wełny alpak i wspólnie sprzedają w jednym sklepie. Ceny są ustalone, nie ma zwyczaju targowania się, a zysk jest solidarnie dzielony między rodziny. Ciekawostką jest, że wyrobem odzieży na drutach zajmują się mężczyźni, kobiety robią przędzę i tkaniny.

Granice rodzinnych okręgów na wyspie Taquile wyznaczają ozdobne bramy oraz kamienne murki. Wspólnota opiera się na inkaskim kodeksie moralnym głoszącym „nie kradnij, nie kłam, nie bądź leniwy”. Poza uprawą tarasowych pól (głównie ziemniaki) i hodowlą owiec miejscowa społeczność czerpie dochody z obsługi turystów. Nie ma tu dużych hoteli, dla chcących przenocować pokoje oferują mieszkańcy w swoich domach. Wspomniane rękodzieło jest uważane za jedno z najwyższej jakości w Peru, szczególnie ręcznie tkana odzież i tkaniny. W 2008 roku UNESCO wpisało sztukę wyrobu tkanin z Taquile na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości.

Informacje praktyczne

Przez jezioro przebiega granica między Peru a Boliwią, a ponieważ w praktyce nie jest kontrolowana i po obydwu stronach granicy mieszkańcy mówią tym samym językiem,  na porządku dziennym jest przemyt wielu towarów między tymi krajami. Szczególnie złą sławą wśród miejscowych cieszy się miasto Juliaca, uważane za stolicę kontrabandy i nazywane przez nich „małymi Chinami”, ze względu na wytwarzanie podróbek wszelkich towarów na handel z Boliwią. Zupełnym przeciwieństwem jest Puno, całkiem spokojne miasteczko, którego centrum stanowi port. Codziennie wyruszają stad dziesiątki łodzi z turystami chcącymi zwiedzić pływające wyspy Uros, leżące blisko tego miasta. Wycieczki są dość podobnie zorganizowane, duże lodzie z przewodnikiem podpływają do niedużej wyspy, gdzie odbywa się pokaz miejscowego folkloru, sposobów budowania wysp oraz krótki kurs języka Aymara,  można też popływać miejscową łodzią zbudowaną z tataraku. Dużo wycieczek oferuje także pobyt ma wyspie Taquile, znacznie ciekawszej, gdzie  wciąż toczy się tradycyjne życie, warto zdecydować się na taką opcję.

Do Puno można dotrzeć autobusami rejsowymi z Arequipy bądź Cuzco, jest to wygodna i pozwalająca cieszyć się górskimi widokami forma transportu. W Juliaca znajduje się też lotnisko obsługujące loty do Limy. Wybierając ten środek transportu należy liczyć się z konieczną aklimatyzacją z uwagi na wysokość ponad 3800 m.n.p.m na której leży jezioro Titicaca. O wysokości należy pamiętać planując wysiłek fizyczny, na przykład podejście z portu do centrum wioski na Taquile znajdującego się na wysokości ponad  4000 m wymaga sporo czasu i wysiłku .

Wieże Sillustani

W pobliżu jeziora Titicaca, na tej samej równinie położone jest jezioro Umayo, znane z preinkaskiego cmentarzyska ludu Kolla położonego na półwyspie Sillustani. Zgodnie z miejscowymi zwyczajami, w tym miejscu grzebano przedstawicieli miejscowej arystokracji w dużych, charakterystycznie rozszerzonych u góry kamiennych wieżach zwanych chullpas. Po podbiciu tego regionu przez Inków, wieże oraz sposób grzebania zmarłych tego ludu należącego do grupy Aymara, zostały zaadoptowane przez zdobywców. Stare wieże były ponownie wykorzystywane i rozbudowane przez arystokrację inkaską, która przejęła zwyczaje pogrzebowe podbitego ludu. 

Laguna Umayo

Laguna Umayo jest malowniczo położonym na wysokości 3844 m.n.p.m. jeziorem, ma około 8 km długości i 3 km szerokości. Wokół jeziora oprócz wież można znaleźć inne pozostałości dawnych kultur, unikatowe groble, na których uprawiano warzywa wykorzystując mikroklimat jeziora czy rzeźbione święte kamienie.

Półwysep Sillustani położony jest około 30 km od Puno. Dojazd samochodem zajmuje około 45 minut. Biura podróży w Puno oferują wycieczki do Sillustani, ale można też wynająć taksówkę w mieście. Na spokojne zobaczenie chullpas i spacer wystarczą 2-3 godziny.

Zobacz także

Arequipa

Kanion Colca

Paracas

 

Dziękujemy za odwiedziny serwisu. Mamy nadzieję, że znalazłeś  tu informacje oraz inspiracje do podróży do wielu wspaniałych miejsc.

Zapraszamy do odwiedzenia serwisu www.portalpodroze.pl gdzie znajdziesz inspiracje i pomysły na nowe wyprawy.

 

error: Content is protected !!